Plan zajęć logopedycznych w roku szkolnym 2022/2023
sem. I
 
godziny_logopedy

 

Plan zajęć logopedycznych

2019/2020

 

 

PLAN ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH 2018/2019

l.	godziny	poniedziałek	wtorek	środa	czwartek	piątek
1	800 - 845	-	-	Vb	-	-
2	855 - 940	-	-	Ib	-	-
3	950 - 1035	-	-	IIa	Ib	IIb
4	1045 - 1130	0a (1040-1120)	-	0b (1055-1120)	0b (1040-1120)	0a (1045-1120)
5	1150 - 1235	Ib	IIIa	Ia	Ia	Ia
6	1255 - 1340	IIa	IIb	IIb	IIIb	IVb
7	1350 - 1435	IVa	Logorytmika (1350 – 1410)	-	-	-
8	1440 - 1525	-	-	-	-	-
9	1530 - 1615	-	Konsultacje VI-VIII (1530-1555)	-	-	-

 

 

 

 

 

Po co logopeda w szkole?   

 

Logopedia zajmuje się kształtowaniem mowy, zapobieganiem zaburzeniom mowy
oraz ich usuwaniem i troską o kulturę żywego słowa. Terapia logopedyczna obejmuje oddziaływania korekcyjne w zakresie zaburzonych czynności mowy. Zajęcia logopedyczne organizuje się dla dzieci z zaburzeniami mowy, które z kolei powodują zaburzenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę, a nawet powodują zaburzenia emocjonalne. Zajęcia mogą być prowadzone indywidualnie lub w grupie (maksymalnie 4 dzieci).

 Mały przedszkolak może jeszcze pozwolić sobie na małe odstępstwa od poprawnej mowy. Wadliwa artykulacja to taka, gdy tworzone dźwięki mowy zastępowane są innymi głoskami czy dźwiękami lub ulegają deformacji, co oznacza, że w wyniku nieprawidłowego ułożenia narządów mowy powstają inne, obce dla języka polskiego brzmienia dźwięków mowy. Należy jednak odróżniać wadę wymowy od nieukończonego procesu rozwoju i nabywania mowy.

Warto wiedzieć, że:

- sześciolatek powinien mieć opanowane już wszystkie głoski i technikę mówienia. Dziecko w tym okresie powinno już swobodnie budować zdania poprawne pod względem gramatyki i składni.

- pięciolatek ma prawo mówić jeszcze lyba zamiast ryba, a zaczyna wymawiać już sz, ż, cz, dż

- czterolatek będzie poprawnie wymawiał głoski s, z, c, dz, k, g

- trzylatek może cechować się wieloma nieprawidłowościami artykulacyjnymi: może mówić np. tula zamiast kura, może brzmieć „dziecinnie”, opuszczać sylaby w wyrazie, upraszczać grupy spółgłoskowe (mówić np. śupa midolowa zamiast zupa pomidorowa), ale potrafi już podnieść czubek języka do podniebienia podczas wypowiadania l i opanowuje wymowę głosek f, w.

Do podjęcia terapii logopedycznej skłaniać nas powinien przede wszystkim wiek dziecka,
przy czym dopuszczalne są w określonych grupach wiekowych małe odstępstwa artykulacyjne

 

Wskazaniem do zasięgnięcia porady logopedycznej lub podjęcia systematycznej terapii powinny być:

- nieprawidłowa, zniekształcona wymowa dziecka rozpoczynającego naukę szkolną;

- opóźniony czas pojawiania się poszczególnych etapów mowy dziecka;

- dysfunkcje rozwojowe (wcześniactwo, wady rozwojowe), na które mogą „nakładać się” problemy z porozumiewaniem się. 

 Na terenie szkoły prowadzone są zajęcia logopedyczne w wymiarze 15 godzin tygodniowo.
 W ramach zajęć realizowana jest diagnoza, terapia logopedyczna, a także wszechstronna profilaktyka logopedyczna. Z ćwiczeń logopedycznych uczniowie mogli korzystać raz w tygodniu w czasie zajęć indywidualnych, bądź grupowych.

 

Badanie dziecka z zaburzoną mową zawierało:

• uwagi z obserwacji, spostrzeżeń rodziców, nauczycieli,

• rozmowę z dzieckiem, obserwację mowy spontanicznej pod kątem uchwycenia typowych objawów zaburzeń,

• analizę techniki czytania i pisania,

• analizę rysunków dziecka,

• zebrane uwagi o powodzeniu szkolnym uwzględniającym trudności w opanowaniu nauki czytania i pisania,

• badanie słuchu fonematycznego,

• informacje na temat zahamowań i blokad emocjonalnych u dzieci z zaburzoną mową,

• dane o zaburzeniach sfery motorycznej (np. niezborność ruchowa, mała precyzja ruchowa).

Podstawowym badaniem jest badanie mowy za pomocą kwestionariusza obrazkowego G.DEMEL.

Diagnoza logopedyczna pozwoliła wytypować grupę uczniów na ćwiczenia logopedyczne. Terapia logopedyczna obejmuje dzieci z klas 0-III oraz konsultacje logopedyczne  w klasach IV- VI. Łącznie na zajęcia zakwalifikowałam 71 uczniów.

Cel i główne zadania terapii to:

• kształtowanie prawidłowej mowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej

• stymulowanie opóźnionego rozwoju mowy,

• doskonalenie wymowy już ukształtowanej,

• wdrażanie do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy   przyswojonej w toku ćwiczeń,

• usprawnianie techniki czytania i pisania,

• wdrażanie dzieci do obcowania z literaturą i sztuką oraz twórczej aktywności słownej.

Terapia logopedyczna przebiega według określonego schematu postępowania:

• ćwiczenia przygotowujące artykulatory do wywoływania zaburzonych głosek:

  • ćwiczenia oddechowe,

  • ćwiczenia narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy,

  • ćwiczenia emisyjno- głosowe,

• ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy:,

  • wywołanie głoski w izolacji,

  • utrwalenie głoski korygowanej na materiale językowym w logotomach, wyrazach      ( nagłos, śródgłos, wygłos), zdaniach,

  • ćwiczenia utrwalające wywołaną głoskę w wierszykach, piosenkach, wyliczankach, powiedzeniach,

  • automatyzacja poprawnej wymowy w mowie spontanicznej, opowiadanie ilustracji, historyjek obrazkowych, rozmowy kierowane,

  • ćwiczenia utrwalające z wykorzystaniem komputera,

• ćwiczenia wspomagające terapie logopedyczną:

  • ćwiczenia ortofoniczne ( udział w zajęciach grupowych),

  • ćwiczenia stymulujące rozwój słuchu fonemowego,

  • ćwiczenia i zabawy z muzyką- logorytmika,

  • ćwiczenia stymulujące ogólny rozwój dziecka ( rozwijanie słownictwa czynnego i biernego, koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej),

• kształtowanie twórczej aktywności słownej dziecka poprzez tworzenie swobodnych tekstów, rymowanek,

• wyrabianie u dziecka umiejętności posługiwania się poprawną polszczyzną, wskazywanie różnic pomiędzy gwarą, a językiem literackim.

Współpraca logopedy z nauczycielami, wychowawcami dotyczy:

• uświadamiania im ważności prawidłowej wymowy u dzieci,

• zapewnienia pomoc o charakterze terapeutycznym i instruktażowym,

• udostępniania opracowanych materiałów,

Praca z rodzicami

Rodzice skorzystali z wszechstronnej pomocy w zakresie diagnozowania dzieci, udzielania wskazówek do pracy z dzieckiem, otrzymywali skierowania na szczegółowe badania (laryngologiczne, neurologiczne, audiologiczne, foniatryczne). Dzieci wymagające dodatkowej diagnozy psychologicznej i pedagogicznej są kierowane do Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w Ostródzie. Prowadzona była również pedagogizacja rodziców w zakresie rozwoju mowy .

.

Rola rodzica w terapii logopedycznej

 

Praca rodzica z dzieckiem w domu ma fundamentalne znaczenie dla skutków terapii. Terapia mowy nie może przebiegać tylko w gabinecie logopedycznym. Dziecko uczy się przecież mowy nie w gabinecie, ale w naturalnych sytuacjach, podczas wykonywania codziennych czynności, obserwacji otoczenia i nawiązywania kontaktu z innymi osobami. Postawa rodzica wobec terapii dziecka, rozumienie jej celu i cierpliwość podczas jej trwania są podstawą sukcesu. Rodzic jest bardzo ważnym uczestnikiem terapii. Jeśli celem terapii jest nauczenie poprawnej wymowy głosek, zadaniem rodzica jest pomóc dziecku
w realizacji zadań, które ma zlecone do wykonania poza gabinetem, a przede wszystkim całodzienne monitorowanie wypowiedzi dziecka. Najważniejszym zadaniem do realizacji przez rodzica będzie uważne przysłuchiwanie się wypowiedziom dziecka, dostrzeganie i chwalenie jego poprawnych wypowiedzi (podkreślanie sukcesów) oraz podawania poprawnych form, jako przykładu, jeśli dziecko mówi błędnie. Rodzic otrzymuje specjalne zalecenia od logopedy
– tak jak receptę od lekarza w przypadku choroby. To od rodzica i jego zaangażowania zależy sukces terapii logopedycznej. O ile wywołanie samej głoski jest zadaniem logopedy, o tyle utrwalenie tego sukcesu jest już zasługą rodzica i pracy z własnym dzieckiem. Terapia logopedyczna zawsze nakierowana jest na indywidualne potrzeby i możliwości dziecka. Z tego powodu w zaleceniach do pracy w domu podpowiadam, jak do ćwiczeń można wykorzystać różnego rodzaju produkty spożywcze oraz słodycze. Dzięki nim ćwiczenia narządów mowy dziecko kojarzy z zabawą, przyjemnością, a przez to chętniej je wykonuje,
a nawet się o nie dopomina.