Jak wspólnie zapracować na sukces?

 

 

„Dlaczego statek pływa”

 

Statek pływa i to prawda jest prawdziwa.

Jak to wszystko dzieje się, teraz każde dziecko wie.

 

Na zajęciach była wiedza: siła wyporu, siła ciężkości,

Prawo Archimedesa i środek ciężkości.

Powyższe ogromne znaczenie miało -

zadaniem było, aby wszystko pływało.

 

Dzieciom nadano ważne tytuły:

inwestora, kapitana i konstruktora.

Oprócz tego dostały różne przedmioty:

styropian, patyczki, pinezki, nożyczki.

 

Zaczęło się wielkie budowanie statków,

zgodnie z zasadami, bez żadnych przypadków.

Powstał katamaran oraz żaglówka,

Była też tratwa – taka niby łódka.

 

Przyszła pora na testowanie.

Jak położymy statki na wodzie, co się stanie?

Każde dziecko zadawało pytanie,

martwiło się, że będzie rozczarowanie.

 

Aż tu nagle radość wielka,

Na wodzie zaczęła unosić się butelka.

Kartonik też nie poszedł na dno.

Dla wszystkich dzieci ogromne brawo!

 

Jakie z zajęć wyniesiono wartości?

Że w każdym zadaniu niepotrzebne są złości.

Że cierpliwość popłaca

I najważniejsza jest zgodna współpraca.

 

     

„Jak zbudować rakietę kosmiczną”

A jak ambicje

Dzieci są bardzo ciekawe i chłonne wiedzy. Nie wystarczają im „zwykłe” zajęcia. Mają apetyt na więcej i tak właśnie było z tematyką kosmiczną. Pierwsza reakcja na hasło „Będziemy budować rakietę” była niesamowita. Jakby każde dziecko uwierzyło, że przeniesie się do zupełnie innego świata i takie było założenie tych zajęć.

B jak budowanie

Po omówieniu teorii, czyli praw fizyki i zasad dynamiki Newtona, przyszła pora na najlepsze – budowanie rakiety. Dzieci miały do dyspozycji butelki, papier, drewno czy metalowe elementy. Wiedziały, że nie będzie łatwo, ale to jeszcze bardziej powodowało, że chcą sprawdzić się jako mali twórcy.

C jak cierpliwość

Tworzenie czegoś nowego, czegoś co ma latać zgodnie z zasadami, które nie do końca są zrozumiałe, wymaga przede wszystkim dużo cierpliwości. Dzieci nauczyły się jakich materiałów używać i w jakiej kolejności, jak łączyć poszczególne elementy oraz kompromisów i pracy w zespole. Przecież nikt nigdy nie zbudował i nie stworzył niczego w pojedynkę.

Z jak zwycięstwo

Dzieci zobaczyły, że cierpliwość popłaca. Po zakończeniu etapu konstruowania wyszliśmy na podwórko, aby przetestować możliwości rakiet i… udało się!

 

Emocje towarzyszące zajęciom można by było przypisać każdej literze alfabetu. A to pokazuje, że warto wychodzić poza schematy i warto otwierać dzieci na inny świat. Nawet ten z pozoru nieosiągalny. Dlaczego? Opinie dzieci mówią same za siebie:

Tymek „Najlepsza była ciekawość, czy się uda. Czy rakieta poleci”

Adam „Było super. Fajnie, że mogliśmy zrobić coś nowego”

Hania „Najlepsze było wymyślanie nazwy dla rakiety. Mieliśmy tyle pomysłów i ciężko było się zdecydować”